کسانی که با ورزش سر و کار دارند، یا اخبار آن را پی می گیرند حتما خبر یک جنجال ورزشی-دینی را شنیده اند.در خبر آمد که ستاره ملی پوش یکی از تیم های لیگ برتر به دستور سرپرست تیم و به جرم تظاهر به روزه خواری اخراج شد.چند روزی این خبر جنجالی در صدر اخبار داخل و احیانا خارج از کشور قرار داشت.سرپرست تیم ، روبروی دوربین تلویزیون ظاهر می شود و با حرارت تمام از دینداری و پایبندی خود به دین سخن می گوید و اظهار می دارد که به همین جهت اجازه نخواهد داد که بازیکن خاطی به تیم برگردد.
حدود یک هفته از این جنجال می گذرد و خبری دیگر می آید:کمیته انضباطی باشگاه، بازیکن را جریمه نقدی و چند جلسه از بازی محروم می کند.احتمالا برای صاحب متمول باشگاه این جریمه مبلغی نیست و به هر حال همه چیز به خوبی وخوشی تمام می شود و بازیکن به تیم بر می گردد. اما این وسط دین می ماند و جنجال بی جهتی که به اسم آن به راه انداخته شده است. همه همدیگر را می بخشند و صورت هم را می بوسند و با هم کار می کنند، اما چرا باید پای دین به این ماجراها کشیده شود.می خواهم به چند نکته اشاره کنم:
1-اینجانب با فوتبال آشنایی دارم و در جوانی تفریح و ورزشم فوتبال بوده و اخبار آن را پی می گرفته ام و تا حدی پی می گیرم. به گمان من برای همه کسانی که اندک آشنایی با فوتبال دارند کاملا روشن است که نه تنها یک فوتبالیست با حالت روزه نمی تواند در یک مسابقه شرکت کند بلکه حتی بعد از افطار هم چنین چیزی ممکن نیست و شاید حتی چنین کاری مضر باشد.همچنین تمرین سنگین در حال روزه ممکن نیست.تقریبا همه می دانند بازیکنی که شب در مسابقه شرکت می کند روزه نبوده، مگر اینکه انسانی غیر متعارف باشد.
2-رساله های عملیه راه شرعی را برای چنین افرادی باز گذاشته و آنان اگر عذر دیگر نداشته باشند، می توانند چهار فرسخ شرعی مسافرت کنند. اینکه آیا افراد واقعا سفر کرده اند یا عذر دیگری دارند به خود آنان مربوط است و حتی سوال از آنها دخالت در امور شخصی است.با این حال سرپرست تیم می تواند این امکان را برای اعضای تیم فراهم کند که اگر خواستند آنان را تا حد شرعی به سفر ببرد.
3-افراد یک تیم هم که از روزه نبودن و عذر همدیگر آشنا هستند، در حکم یک خانواده هستند و برای مثال اگر در سالنی با هم غذا بخورند، کما اینکه قاعدتا همینطور است و برخی از بازیکنان نیز این امر را بیان کرده اند، هرگز تظاهر به روزه خواری تلقی نمی شود و حتی اگر کارگران رستوران یا اعضای غیر بازیکن نیز روزه باشند، اما عذر بازیکنان را بدانند، این غذا خوردن در حضور آنان تظاهر حساب نمی شود.
4-جلسه تمرین نیز یک محفل خصوصی است و از آنجا که در تمرین بازیکن نیاز به آب پیدا می کند مسئولان تیم می توانند و باید تمرین را در محل اختصاصی برگزار کنند و بنابراین حکم سالن غذاخوری را دارد و اگر در تمرین بازیکنی از آب استفاده کند،از آنجا که محل اختصاصی است،حکم تظاهر به روزه خواری را ندارد. مسئولان تیم حتی می توانند از حضور خبرنگاران جلوگیری کنند.
5-پس آنچه به بازیکن نسبت داده شده حکم تظاهر به روزه خواری را ندارد و اگر کوتاهی ای صورت گرفته مقصر مسئولان تیم هستند.اما به هر حال آنچه در دین ما مهم تر از نماز و روزه است آبروی مومن است.اینکه نام یک بازیکن را به عنوان بی مبالات نسبت به دین رسانه ای کنیم و نام او را بر سر زبان ها بیاندازیم جرمی است نابخشودنی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر