گاهی در فرهنگ مذهبی ما اسلام مقابل جاهلیت قرار می گیرید و مقصود آن است که قبل از اسلام فرهنگی خاص بر منطقه حجاز حاکم بوده و اسلام آن را متحول کرده است. این تحول در زمینه های مختلف بوده که یکی از مهم ترین آنها تحول در جایگاه و منزلت فردی و اجتماعی زن بوده است. در فرهنگ جاهلی زن در حد یک کالا بوده که نه تنها نمی توانسته مالک چیزی باشد بلکه خود ملک دیگران بوده است. زن هیچ گونه اختیار و حقوقی نداشته و این مرد بوده که مالک همسر و همه متعلقات او بوده است (برای نمونه، ر.ک. سبحانی، جعفر، فروغ ابدیت، ج1، ص30-33).
اسلام آمده و این موقعیت را متحول ساخته و فریاد برابری انسان را سر داده و زن را همسان مرد و صاحب اختیار خود و متعلقاتش قرار داده است. اما گویا برخی از اعمال و اندیشه ها هنوز رنگ و بوی فرهنگ جاهلی دارد. گفته می شود در کشوری که نام اسلام را یدک می کشد هنوز یک زن نمی تواند مستقلا مسافرت کند و برای مثال در یک هتل اقامت کند. جالب است که اگر یک خانم استاد دانشگاه یا پزشک یا وکیل بخواهد برای شرکت در یک همایش یا امر دیگری به شهری دیگر سفر کند باید حتما مردی را همراه خود ببرد که امور اولیه او را انجام دهد.اما آیا نمونه هایی مانند این، که هیچ ارتباطی با دینی مانند اسلام ندارد ریشه در کدام اندیشه و نگاه به اسلام و زن دارد. به عنوان زیر که در نشریه ای آمده که به نام حوزه علمیه و روحانیت منتشر میشود توجه کنید:
"مردی میان فتنه گران نبود که همسر تاج زاده را جلو انداختند؟!"(هفته نامه پرتو سخن 3/6/89)
همسر آقای مصطفی تاج زاده نامه ای به دادستان تهران می نویسد و نسبت به وضعیت همسر زندانی اش اعتراض می کند و از بی اطلاعی از وضعیت او اظهار نگرانی می کند.
دو سوال اساسی از گردانندگان این نشریه دارم:
1-تا چند ماه پیش خانم شخصیت معروفی که هم در کابینه پست داشت و هم حقوقدان شورای نگهبان بود، در صدر اخبار بود و هر چه می خواست می گفت و می نوشت. اینجانب اکثر سخنان ایشان را نمی پسندیدم، اما نه به این دلیل که یک زن بود، بلکه به این دلیل که با محتوای سخن او موافق نبودم و با منطق و ادب سخن او مخالف بودم. بد نیست شما به آرشیو خود مراجعه کنید تا برای خودتان یادآوری شود که آیا نشریه شما وسیله ای برای انتشار سخنان وی نبوده است. اما آیا آن زمان کسی نمی توانست بپرسد که آیا مردی در میان فلان گروه نیست که ایشان چنین و چنان می گوید؟ بگذریم که نامه خانم تاج زاده نه پرخاش و حمله و اتهام به این و آن است و نه بیان افراطی و شاذ از اسلام، بلکه تنها خطاب به یک مقام مسئول، اظهار نگرانی کرده است.
2-مگر یک زن نمی تواند خودش موضع سیاسی داشته باشد و آن را اظهار کند؟ مگر فقط مردان حق این را دارند که در اجتماع نقش ایفا کنند؟ آیا همین سخن را دریاره حضرت زهرا(س)، آن روز که در مسجد سخن میگفت و همسرش در خانه نشسته بود نمی توان گفت؟ آیا همین سخن را درباره زینب (س)، آن روز که در کوفه و شام سخن می گفت نمی توان بیان کرد؟ آیا عیبی متوجه علی است که در خانه نشسته و همسرش برای احقاق حق در مسجد سخن می راند؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر