“و لما توجه تلقاء مدین قال عسی ربی ان یهدینی سواء السبیل"(القصص/22).و چون [موسی] به سوی مدین رو نهاد،گفت :"امید است پروردگارم مرا به راه راست هدایت کند".خداوند هادی و راهنماست و انسان را به سوی حق و حقیقت راهنمایی می کند.و تنها خداست که هدایت می کند وحتی انبیای الهی هم که کار اصلی اشان هدایت است وسیله ای بیش نیستند.خداوند به پیامبرش می فرماید:"هدایت آنان بر عهده تو نیست،بلکه خدا هر که را بخواهد هدایت می کند"(بقره/272).هر کس غیر از خدا خود نیز نیازمند هدایت است:"بگو آیا از شریکان شما کسی هست که به سوی حق هدایت کند؟ بگو:خداست که به سوی حق هدایت میکند"(یونس/35).
اما خدا چه کسی را هدایت می کند و چه کسی شایستگی هدایت را دارد و چه کسی را می توان هدایت کرد؟هدایت به معنای نشان دادن راه و طریق است،یعنی راه به سوی حقیقت و تنها کسی را می توان هدایت کرد که بخواهد به حق گردن نهد وبا حقیقت عناد نداشته باشد.این نکته در آیه ای از قرآن مجید به خوبی بیان شده است:"چگونه خداوند قومی را که بعد از ایمانشان کافر شدند،هدایت کند؟با اینکه شهادت دادند که این رسول،بر حق است و برایشان دلایل روشن آمد،وخداوند قوم ظالم را هدایت نمی کند"(ال عمران/86).
پس انسانی را خدا به سوی حقیقت هدایت می کند که حق پرست باشد.اما هدایت شدن انسان شرط دیگری هم دارد وآن اینکه او بخواهد حقیقت را بیابد و در پی یافتن آن حرکت کند.در این مسیر مشکل اصلی آن است که یافتن حق از میان باطل هایی که تزیین شده اند کار آسانی نیست.در طول تاریخ بشر بسیار بوده اند کسانی که مدعی پرچمداری حق و حقیقت بوده اند،اما سخن و عمل آنان چیزی جز باطل را نشان نمی داده است.اما تشخیص همین باطل ها برای بسیاری مشکل بوده،چرا که لباس حق بر آنها پوشانده شده است.در طول تاریخ اسلام حتی امویان و عباسیان شعار اسلام و اسلام خواهی و اجرای اسلام را داده اند.و در زمان ما نیز پرچم های متعدد و متنوعی به نام اسلام بلند شده است.طالبان می گوید اسلام واقعی و اصیل را من بیان می کنم و دیگران نیز همین ادعا را دارند.اما آیا هیچ شخص یا گروه را می توان دربست به عنوان سخنگوی واقعی اسلام وبیان کننده اسلام واقعی دانست؟آیا می توان گفت که اسلام همین است که اینان می گویند یا عمل می کنند؟وظیفه انسان حق پرست این است که خود حرکت کند و در پی حقیقت باشد و تلاش کند تا حقیقت را بشناسد.چنان که فرموده اند،حقیقت را باید شناخت و اشخاص را با آن مقایسه کرد و نه عکس آن.
چه زیبا قرآن مجید این وظیفه را بیان می کند:"پس بشارت بده به بندگان من که سخن را می شنوند و بهترین را می پذیرند"(الزمر/17-18).و در واقع داور نهایی خود انسان است که باید تامل و تفکر کند که کدام سخن بهتر است و استدلال کدام سخن تمام است.
نتیجه سخن اینکه خدا هدایتگر است و انسان ها را به سوی حق و حقیقت راهنمایی می کند.اما این هدایت دو شرط اساسی دارد،یکی اینکه بخواهد تسلیم حق باشد و دیگر اینکه تلاش کند حق را بشناسد.این شرط دوم تلاشی خستگی ناپذیر و مداوم را می طلبد و در این صورت است که امید هدایت می رود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر